Η σχολή του κάγκουρα

Αν θέλαμε να αντιγράψουμε το Sex and the city και τις ηρωίδες του δεν θα μας λυπόμουν καθόλου. Αν θέλαμε να φλερτάρουμε επίσης. Κι όμως. Χτες προσπαθήσαμε να καταρρίψουμε κάθε μύθο. Τέσσερις γυναίκες μόνες στην παραλιακή δεν ψάχνονται και δεν ψάχνουν. Δεν καμακώνονται και δεν καμακώνουν. Δεν θέλουν άντρα ούτε συζητούν για το sex. Είναι κολλητές από το Γυμνάσιο διάολε και έχουν βγει να περάσουν μόνες τους καλά. Κανένας άντρας δεν μπόρεσε να το καταλάβει αυτό ή για να είμαστε ακριβείς κανείς κάγκουρας και κανένα 16χρονο δεν το έπιασε το νόημα. Αφού δεν μας πήγαν μέσα πάλι καλά.

Η φυλή του κάγκουρα τείνει να δημιουργήσει σχολή. Να φτιάξει κίνημα και να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την πόλη. Η φυλή του κάγκουρα ποικίλει σε ηλικία και χαρακτηριστικά έχει όμως ένα κοινό γνώρισμα. Αποτελείται από τύπους που δεν θα ήθελες ρε γαμώτο να συναναστραφείς μαζί τους ποτέ μα ποτέ. Κι όμως αυτοί θεωρούν ότι είσαι πολύ καλή για να σου την πέσουν. Και ζεις ένα μαρτύριο. Γιατί είσαι ευγενική. Γιατί είναι βλάκας. Γιατί δεν θες να χαλάσεις τη διάθεσή σου. Γιατί θεωρεί πως τα κερασμένα σφηνάκια τεκίλα είναι πανάκεια. Δεν είναι.

Ο πρώτος κάγκουρας εμφανίστηκε στην παραλία. Πορτοκαλί μαγιό με μωβ βούλες και γυαλί μάσκα με λευκό σκελετό ήρθε να παίξει βόλλεϋ μπροστά μας. Μια λεπτομέρεια βέβαια είναι ότι δεν απέκρουε την μπάλα με τα χέρια αλλά μονίμως με το κεφάλι, τόσο που φοβήθηκα μην του μείνει κουσούρι. Έκανε τις πιο θεαματικές βουτιές, έριξε 34567 φορές τη μπάλα στα πόδια μας και ήρθε να ζητήσει συγγνώμη με το πιο γλοιώδες στυλ. Με μια λέξη, μεγάλος καραγκιόζης.

Ο δεύτερος κάγκουρας είχε εμφανιστεί το βράδυ της Παρασκευής σε μαγαζί της Πειραιώς όπου μας κέρασε και ήθελε να πιάσει κουβέντα. Είναι το πιο άθλιο είδος γιατί έχει περάσει τα πενήντα, γιατί έχει φράγκα, νομίζει ότι κάτι είναι και γιατί υπερτιμά τις δυνατότητές του και τα γκάζια της BMW του αλλά αυτό δεν μας νοιάζει και πολύ. Αποκρούεται εύκολα με μια και μόνο ατάκα. «Κάπου σε ξέρω…πρέπει να ήσουν συμμαθητής του μπαμπά μου». Φεύγει τρέχοντας. Εγώ και να ήθελα δεν μπορούσα. Τα γνωστά δεκάποντα με είχαν τσακίσει.

Χτες το βράδυ οι κάγκουρες ήταν αρκετοί. Ο πρώτος έρχεται και την πέφτει σε μια από τις κολλητές αλλά θέλει να το παίξει και κούλ ανοίγοντας συζήτηση σε όλες μας με την πιο κλασσική ατάκα του στυλ με τι ασχολείσαι. Και εκεί ενώ μέχρι τότε ήμουν χαλαρή και γέλαγα σοβαρεύω και τον ρωτώ αν έχει δει ποτέ στην τηλεόραση τη διαφήμιση «Μύριαμ και Τζόσουα» προβλέπουμε το μέλλον σας. Μου λέει ναι και του λέω ότι είμαι μια από τις πολλές Μύριαμ που λέω τα ταρώ και δίνω συμβουλές. Του εξηγώ ότι επιλέγω την πρωινή βάρδια που κυρίως τηλεφωνούν για επαγγελματικά και οικονομικά ζητήματα και πως οι βραδινές είναι οι χειρότερες γι αυτό και τις αποφεύγω. Οι κολλητές γελάνε και εγώ τελείως σοβαρή τον κοιτώ που με κοιτά σοβαρά και σκέφτομαι ότι μου κάνει πλάκα κάποιος. Με ρωτά τι μεροκάματο παίρνω και αν το έχω σπουδάσει. Είμαι πλέον απελπισμένη, ένα βήμα από τη θάλασσα και θέλω να φουντάρω μέσα. Πριν με πιάσουν τα κλάματα, ρωτά την άλλη κολλητή αν οδηγεί και εκείνη του απαντά πως έχει μια ροζ γουρούνα. Και εκεί ο τύπος την ρωτά αν την πουλά γιατί δεν βολεύεται με το αμάξι.

Οι επόμενοι κάγκουρες οδηγούν πενηνταράκι, μας πετυχαίνουν στο φανάρι και επειδή είναι καλοκαίρι και έχουμε ανοιχτό το παράθυρο μας ρωτούν αν θέλουμε να τους πάρουμε μαζί. Λέμε όχι αλλά δεν πτοούνται. Μας πλευρίζουν μια ανάσα τόσο που τα παίρνω και τους λέω πως αν μου σπάσουν τον καθρέφτη θα τους πάρει ο διάολος. Χαμογελάνε και μου λένε πως θα είναι ένας τρόπος να γνωριστούμε καλύτερα. Αν είδατε τέσσερις τύπισσες σε ένα αμάξι να κάνουν σφήνες στην παραλιακή χτες μην τις παρεξηγήσετε. Από κάτι 16χρονα ήθελαν να ξεφύγουν. Ουφ, τα κατάφεραν!!